Ο όρος ολισμός “holism” και ολιστικός προέρχονται απο την ελληνική λέξη «όλον». Με τον όρο ολιστική περιγράφεται ένας νέος τομέας της ιατρικής που μεταβάλλει τη θεώρηση για την υγεία όπως την ξέρουμε και εξετάζει τα θέματα της υγείας σε όλα τα επίπεδα. Στηρίζεται στο γεγονός δηλαδή ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο βιολογική μηχανή απο ξεχωριστά όργανα, αλλά ένα πολυεπίπεδο όν, ένα ενιαίο ψυχοοργανικό σύνολο.

Η ολιστική ιατρική, με άλλα λόγια, είναι μία διαφορετική φιλοσοφία προσέγγισης της υγείας που βλέπει τον άνθρωπο ως ολοκληρομένη οντότητα και όχι ως καρδιά, πνευμόνια, κόκκαλα κτλ. Η κλασσική ιατρική έχει κάνει άλματα τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά για να το επιτύχει αυτό κατακερματίστηκε σε πολλά μικρά και αποσπασμένα τμήματα. Υπάρχει ο ειδικός για την καρδιά, για την πίεση, για το σάκχαρο, για τα κόκκαλα, για το στομαχι κτλ. Ο κάθε ειδικός είναι τέλειος στην αντιμετώπιση των παθήσεων που αφορούν το όργανο που γνωρίζει καλά, αλλά παραβλέπει το υπόλοιπο σώμα. 

 Ο Ολιστικός Ιατρός θα δει τον άνθρωπο ως ένα σύνολο και θα θεραπεύσει τον άνθρωπο και όχι μόνο την καρδιά, τα πνευμόνια, τα νεφρά κτλ. Στην Ολιστική Ιατρική, τα συμπτώματα θεωρούνται η έκφραση της ασθενείας και όχι η ασθένεια αυτή καθ’ αυτή. Τα συμπτώματα, φυσικά, αξιολογούνται και λαμβάνονται σημαντικά υπόψη, αλλά στόχος δεν είναι μόνον η απουσία τους, αλλά η συνολική υγεία. Στο πλαίσιο της υγείας, η απουσία των συμπτωμάτων είναι σημαντική, αλλά όχι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να απασχολεί τον ιατρό.

Ο ολιστικός ιατρός έχει κάνει σπουδές στην κλασσική ιατρική και τη θεωρεί πολύ χρήσιμη, την αξιοποιεί στην καθημερινή του πράξη με εργαστηριακές, απεικονιστικές και άλλες εξετάσεις & διαγνώσεις και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και με φάρμακα. Η κύρια διαφορά με τον κλασσικό οικογενειακό ιατρό είναι ότι προσπαθεί να αποφύγει ή να καθυστερήσει ή να περιορίσει την χρήση των χημικών φαρμάκων και θεωρεί την πρόληψη της ασθένειας σημαντικότερη της θεραπείας και δίνει μεγάλη σημασία σε αυτήν. Η ολιστική ιατρική κάνει χρήση όλων των δυνατών μορφών θεραπείας, τόσο με φυσικά μέσα (διατροφή, βελονισμός, ομοιοπαθητική, ορμονική εναρμόνιση, γυμναστική, συμβουλευτική, διατροφή κ.τ.λ.) όσο και με χρήση σκευασμάτων (συμπληρώματα διατροφής, βότανα, ομοιοπαθητικά φάρμακα). Τέλος, όταν ο ολιστικός ιατρός κρίνει αναγκαίο, θα κάνει ακόμα και χρήση χημικών φαρμάκων.